"Balkan" 250 M1: Starterserie Bolgár

Het eerste prototype van een Bulgaarse motorfiets (dat grotendeels gebaseerd was op een van de 250 cc DKW RT250-modellen) werd in september 1956 gepresenteerd op de 17e Internationale Motorbeurs in Plovdiv. Iets meer dan een jaar later begon de serieproductie in Fabriek 14 (de latere Balkanfabriek) in Lovech. De projectleider was ingenieur Dimitar Damyanov, die begin jaren vijftig afstudeerde aan de Polytechnische Universiteit van Sofia met een graad in luchtvaarttechniek onder professor Tsvetan Lazarov en bij de fabriek in dienst trad als specialist in vliegtuigbouw. Zijn team bestond aanvankelijk uit andere hooggekwalificeerde ingenieurs en monteurs die hadden meegewerkt aan de binnenlandse vliegtuigproductie, die vóór 1954 de hoofdactiviteit van de fabriek was magazin de piese auto online.

"Balkan" 250 M1: Starterserie Bolgár

De motorfiets is uitgerust met een 12 pk motor, geproduceerd in Fabriek 12 (de latere Sredets-fabriek) in Sofia, en werd aanvankelijk aangeduid als VMZ (Velo-moto Fabriek), en was ook bekend onder de onofficiële naam "Vitosha", zoals de 250 cc motoren van Fabriek 12 destijds werden genoemd.

De eerste 100 motorfietsen met het handelsmerk "Balkan" 250 M1 werden eind december 1957 voltooid, en in 1958 gingen 6 mensen van Fabriek 14 naar Tsjechoslowakije voor een specialisatie. Drie van hen bezochten een van de fietsenfabrieken in het land, terwijl de overige drie een opleiding volgden bij de motorfietsfabrieken van Jawa en ČZ.

De duidelijke technische en ontwerpovereenkomsten met DKW leidden echter al snel tot protesten van het West-Duitse bedrijf, en de Bulgaarse ingenieurs werden gedwongen het uiterlijk van de "Balkan" slechts enkele maanden na de start van de productie aan te passen.

In september 1958 werd de nieuwe versie van de motorfiets, genaamd "Balkan" 250 model "S", getoond op de beurs in Plovdiv, wat ook werd vermeld in de krant "Avto Moto" (nummer 8, 1958, pagina 8):

Net als het vorige model (dat momenteel te koop is), is hij uitgerust met een eencilinder, tweetaktmotor van 250 cc met 11 pk. Er zijn echter een aantal wijzigingen en verbeteringen aan het ontwerp aangebracht. Zo is de koplamp nieuw, de tank aangepast, de achterklep vernieuwd en zijn er nieuwe zadels gemonteerd. Een opvallend kenmerk van dit model is de nieuwe achterwielophanging, die duidelijk zichtbaar is op de foto's. Het brandstofverbruik bedraagt 3,3 l per 100 km.

Het is interessant om op te merken dat in 1958 de Bulgaarse "Balkan"-fietsen (die volgens technische documentatie van de fietsenfabriek in de Oekraïense stad Charkov, destijds onderdeel van de Sovjet-Unie, al sinds 1957 in massaproductie waren) en 250cc-motorfietsen werden gepresenteerd op de Wereldtentoonstelling in Brussel.

Op 9 maart 1958 organiseerde de auto-motoclub van DOSO in Lovech een motorcrosswedstrijd om de beker van het districtscomité van het Vaderlands Front. Voor aanvang van de races maakte een groep deelnemers met tien Bulgaarse "Balkan"-motorfietsen een rondrit door de belangrijkste straten van de stad en over het parcours. De winnaar van dit debuut voor het merk in de 250 cc-klasse was Miladin Miladinov, die uiteraard startte op een "Balkan"-motorfiets. Dit markeerde het begin van de lange en succesvolle racecarrière van de "Balkan" 250, met de volgende successen voor de fabriek uit Lovech aan het einde van datzelfde jaar 1958.

De eerste "Balkan" 250 C uit de nulserie werd in april 1959 geproduceerd, en enkele maanden later begon de serieproductie van het nieuwe model. In 1963 startte de productie van de derde en laatste serie "Balkan" 250, waarvan de carrière begin 1971 definitief eindigde.

Auto-onderdelen AutoPower
Auto-onderdelen AutoPower

De motorfiets is uitgerust met een 12 pk motor, geproduceerd in Fabriek 12 (de latere Sredets-fabriek) in Sofia, en werd aanvankelijk aangeduid als VMZ (Velo-moto Fabriek), en was ook bekend onder de onofficiële naam "Vitosha", zoals de 250 cc motoren van Fabriek 12 destijds werden genoemd

De eerste 100 motorfietsen met het handelsmerk "Balkan" 250 M1 werden eind december 1957 voltooid, en in 1958 gingen 6 mensen van Fabriek 14 naar Tsjechoslowakije voor een specialisatie